Физиотенз 0,4мг №14 таблетки, покрытые оболочкой

ИНСТРУКЦИЯ ПО МЕДИЦИНСКОМУ ПРИМЕНЕНИЮ ЛЕКАРСТВЕННОГО ПРЕПАРАТА

Физиотенз^® / Physiotens^®

Торговое название: Физиотенз^®

Международное непатентованное название: моксонидин.

Форма выпуска: таблетки, покрытые пленочной оболочкой.

Состав:

1 таблетка, покрытая пленочной оболочкой, 0,2 мг содержит:

активное вещество: моксонидин - 0,2 мг;

вспомогательные вещества: лактозы моногидрат – 95,80 мг, повидон-К25 – 0,70 мг, кросповидон – 3,00 мг, магния стеарат – 0,30 мг;

оболочка: гипромеллоза 6 мПа•с – 1,30 мг, этилцеллюлозы водная дисперсия 30% (сухое вещество) – 1,20 мг, макрогол-6000 – 0,25 мг, тальк – 0,9975 мг, железа оксид красный (Е 172) – 0,0025 мг, титана диоксид (Е 171) – 1,25 мг.

1 таблетка, покрытая пленочной оболочкой, 0,4 мг содержит:

активное вещество: моксонидин - 0,4 мг;

вспомогательные вещества: лактозы моногидрат – 95,60 мг, повидон-К25 – 0,70 мг, кросповидон – 3,00 мг, магния стеарат – 0,30 мг;

оболочка: гипромеллоза 6 мПа•с – 1,30 мг, этилцеллюлозы водная дисперсия 30% (сухое вещество) – 1,20 мг, макрогол-6000 – 0,25 мг, тальк – 0,875 мг, железа оксид красный (Е 172) – 0,125 мг, титана диоксид (Е 171) – 1,25 мг.

Описание:

Круглые выпуклые таблетки, покрытые пленочной оболочкой.

Таблетки с дозировкой 0,2 мг – светло-розового цвета с маркировкой «0,2» с одной стороны.

Таблетки с дозировкой 0,4 мг – коричневато-розового цвета с маркировкой «0,4» с одной стороны.

Код АТХ: С02А С05

Фармакотерапевтическая группа: Антигипертензивные средства. Агонисты имидазолиновых рецепторов.

Фармакологические свойства:

Фармакодинамика

Моксонидин является сильным антигипертензивным средством, что было показано на различных моделях животных. Имеющиеся экспериментальные данные свидетельствуют о том, что местом антигипертензивного действия моксонидина является центральная нервная система (ЦНС). Моксонидин является селективным агонистом І₁-имидазолиновых рецепторов. Эти имидазолин-чувствительные рецепторы сконцентрированы в ростральном отделе вентролатеральной части продолговатого мозга– участке, который считается центром регуляции периферической симпатической нервной системы. Результат такого влияния на І₁-имидазолиновые рецепторы проявляется в снижении активности симпатических нервов (показано для сердечных, висцеральных и ренальных симпатических нервов) и в снижении артериального давления.

Моксонидин отличается от других антигипертензивных средств центрального действия тем, что он обладает лишь слабым сродством к центральным α2-адренорецепторам, по сравнению с I₁-имидазолиновыми рецепторами; α2-адренорецепторы считаются молекулярной мишенью, через которую осуществляются наиболее распространенные побочные эффекты антигипертензивных агентов центрального действия, такие как седативный эффект и сухость во рту. Низкая вероятность появления данных побочных эффектов объясняется благодаря низкому сродству моксонидина к α2-адренорецепторам.

В организме человека моксонидин приводит к снижению системного сосудистого сопротивления и, следовательно, артериального давления. Антигипертензивный эффект моксонидина был продемонстрирован в двойных слепых, плацебо-контролируемых рандомизированных исследованиях. Опубликованные данные показывают, что у пациентов с артериальной гипертензией и гипертрофией левого желудочка (ГЛЖ), для подобного снижения артериального давления, использование антагониста ангиотензина II (AIIA) вместе с моксонидином привело к бóльшему регрессу ГЛЖ, по сравнению с применением свободной комбинации тиазидного диуретика и блокатора кальциевых каналов.

В терапевтическом исследовании продолжительностью два месяца, моксонидин улучшал индекс чувствительности к инсулину на 21%, в сравнении с плацебо у пациентов с умеренной артериальной гипертензией, ожирением и инсулинорезистентностью.

Фармакокинетика

Всасывание

После перорального приема, моксонидин быстро (t_max приблизительно 1 час) и почти полностью (около 90% дозы) абсорбируется из верхнего отдела желудочно-кишечного тракта. Отсутствует пресистемный метаболизм и биодоступность составляет 88%. Прием пищи не оказывает влияния на фармакокинетику моксонидина.

Распределение

Максимальный уровень в плазме крови достигается на протяжении 30-180 минут после приема препарата.

Связывание с белками плазмы составляет 7% (объем распределения равен 1,8 ± 0,4 л/кг).

Метаболизм

10-20% моксонидина метаболизируется, главным образом, до 4,5-дегидромоксонидина и производных гуанидина вследствие раскрытия имидазольного кольца. Гипотензивный эффект 4,5-дегидромоксонидина составляет только 1/10 от такового для моксонидина, а для производных гуанидина – менее 1/100.

Выведение

Моксонидин и его метаболиты почти полностью выводятся почками. Более 90% дозы выводится через почки в течение первых 24 часов после приема, и только около 1% выводится с калом. Доля выведенного неизмененного моксонидина через почки составляет около 50-75%. Средний период полувыведения из плазмы составляет 2,2 – 2,3 часа, а период полувыведения почками составляет 2,6 – 2,8 часа.

Фармакокинетика у пациентов с гипертензией

По сравнению со здоровыми добровольцами у пациентов с артериальной гипертензией не отмечается изменений фармакокинетики моксонидина.

Фармакокинетика у пожилых пациентов

Небольшие различия между фармакокинетическими свойствами моксонидина у здоровых пожилых пациентов и взрослых лиц молодого возраста не являются клинически значимыми. Поскольку отсутствует кумуляция моксонидина, коррекция дозы не требуется при условии нормальной функции почек.

Фармакокинетика у детей

Фармакокинетические исследования у детей не проводились.

Фармакокинетика при почечной недостаточности

Выведение моксонидина в значительной степени связано с клиренсом креатинина.

У пациентов с умеренными нарушениями функции почек (скорость клубочковой фильтрации (СКФ) 30-60 мл/мин) AUC повышается на 85%, а клиренс снижается на 52 %. Для таких пациентов следует проводить тщательный контроль гипотензивного эффекта моксонидина, в особенности в начале лечения. Кроме того, индивидуальная доза не должна превышать 0,2 мг, а суточная доза – 0,4 мг.

У пациентов с тяжелой почечной недостаточностью (СКФ < 30 мл/мин) устойчивые концентрации в плазме и конечный период полувыведения приблизительно в 3 раза выше. У этих пациентов не наблюдалось никакого неожиданного накопления препарата после многократного приема.

У пациентов с почечной недостаточностью терминальной стадии (СКФ < 10 мл/мин), находящихся на гемодиализе, величина площади под кривой «концентрация - время» (AUC) и конечный период полувыведения в 6 и 4 раза выше, соответственно, по сравнению с гипертензивными пациентами с нормальной функцией почек.

Поэтому, у пациентов с поражением функции почек, дозу моксонидина следует титровать в соответствии с индивидуальными потребностями.

Моксонидин в незначительной мере выводится при гемодиализе.

Данные доклинических исследований по безопасности:

Доклинические данные не содержат информации о каком-либо особом риске для человека по результатам стандартных исследований фармакологической безопасности, хронической токсичности, генотоксичности, канцерогенного потенциала и репродуктивной токсичности.

Исследования на животных показали токсическое влияние на эмбриональное развитие при применении доз, токсичных для материнского организма. В исследованиях репродуктивной токсичности не установлено влияния на фертильность и тератогенный

потенциал. Эмбриотоксические эффекты наблюдали у крыс при дозах ≥ 9 мг/кг/день, а у кроликов – при дозах свыше 0,7 мг/кг/день. В пери- и постнатальном исследовании у крыс влияние на развитие и жизнеспособность потомства проявлялось при дозах ≥ 3 мг/кг/день.

Показания к медицинскому применению

Артериальная гипертензия.

Способ применения и дозировка

Внутрь, независимо от приема пищи, запивая достаточным количеством жидкости.

Взрослые (включая лиц пожилого возраста с нормальной функцией почек):

Рекомендуемая начальная доза моксонидина составляет 0,2 мг в сутки, утром. Спустя четыре недели терапии в случае необходимости дозу увеличивают до 0,4 мг и принимают за один (утром) или два приема (утром и вечером) до достижения удовлетворительного эффекта. Если спустя следующие четыре недели терапевтический эффект по-прежнему не достигнут, дозу можно повысить максимально до 0,6 мг, разделив на утренний и вечерний прием (0,4 мг утром и 0,2 мг вечером или 0,2 мг утром и 0,4 мг вечером). Максимальная разовая доза составляет 0,4 мг. Максимальная суточная доза – 0,6 мг (разделенная на два приема утром и вечером). Не следует превышать рекомендованные дозы.

Резкое прекращение приема моксонидина не рекомендуется. Прием моксонидина следует прекращать постепенно, в течение 2 недель.

Пациенты с почечной недостаточностью:

Для пациентов с умеренными нарушениями функции почек (СКФ выше 30 мл/мин, но ниже 60 мл/мин) или тяжелой почечной недостаточностью (СКФ выше 15 мл/мин, но ниже 30 мл/мин) начальная доза составляет 0,2 мг в сутки. В случае необходимости и при хорошей переносимости, доза может быть увеличена до 0,4 мг в сутки у пациентов с умеренной почечной недостаточностью (см. раздел «Меры предосторожности»).

У пациентов, находящихся на гемодиализе, начальная доза составляет 0,2 мг в день. При необходимости и при хорошей переносимости, доза может быть увеличена до 0,4 мг в день.

Пациенты с печеночной недостаточностью:

Отсутствуют исследования у пациентов с нарушениями функции печени. Так как моксонидин практически не метаболизируется в печени, не ожидается значительного влияния на фармакокинетику при нарушении функции печени. Поэтому дозировка у пациентов с легкой и умеренной печеночной недостаточностью соответствует рекомендованной для взрослых пациентов.

Дети:

Моксонидин не рекомендуется принимать детям и подросткам до 18 лет, в связи с отсутствием данных о безопасности и эффективности применения.

Побочное действие

Наиболее частые побочные эффекты у пациентов, принимающих моксонидин: сухость во рту, головокружение, астения и сонливость. Выраженность этих симптомов часто снижается после первых нескольких недель терапии.

Нежелательные реакции, наблюдавшиеся в ходе плацебо-контролируемых клинических исследований с участием n=886 пациентов, принимавших моксонидин, указаны по системно-органным классам и в зависимости от частоты классифицированы следующим образом: очень частые (≥1/10), частые (≥1/100, <1/10), нечастые (≥1/1000, <1/100), редкие (≥1/10000, <1/1000), очень редкие (<1/10000), частота не установлена (не может быть установлена по имеющимся данным).

* Не отмечалось увеличения частоты по сравнению с группой, принимавшей плацебо.

Сообщение о нежелательных реакциях

Важно сообщать о подозреваемых нежелательных реакциях после регистрации лекарственного средства с целью обеспечения непрерывного мониторинга соотношения «польза – риск» лекарственного средства.

В случае возникновения нежелательных реакций, в том числе, не указанных в инструкции по медицинскому применению, пациентам следует обратиться к врачу.

Медицинским работникам рекомендуется сообщать о любых подозреваемых нежелательных реакциях лекарственного средства через национальную систему сообщения о нежелательных реакциях.

Противопоказания

Моксонидин противопоказан пациентам с:

-        повышенной чувствительностью к активному веществу или любому из вспомогательных компонентов;

-        синдромом слабости синусового узла;

-        брадикардией (с частотой пульса в покое < 50 ударов/мин);

-        атриовентрикулярной блокадой 2-й или 3-й степени;

-        сердечной недостаточностью.

Меры предосторожности

Основываясь на постмаркетинговых данных о случаях атриовентрикулярной блокады различной степени во время терапии моксонидином, нельзя полностью исключить причинную связь приема моксонидина с замедлением атриовентрикулярной проводимости.

Поэтому следует соблюдать осторожность при лечении пациентов с возможной предрасположенностью к развитию атриовентрикулярной блокады. Необходимо соблюдать особую осторожность при использовании моксонидина у пациентов с атриовентрикулярной блокадой 1-й степени во избежание брадикардии. Моксонидин противопоказан пациентам с более высокой степенью атриовентрикулярной блокады (см. раздел «Противопоказания»).

Необходимо соблюдать особую осторожность при использовании моксонидина у пациентов с тяжелой ишемической болезнью сердца или нестабильной стенокардией, так как опыт его применения у данной категории пациентов ограничен.

Поскольку моксонидин выводится, главным образом, почками, следует с осторожностью назначать моксонидин пациентам с почечной недостаточностью. При применении препарата у таких пациентов рекомендуется тщательное титрование дозы, особенно в начале терапии. Начальная доза должна составлять 0,2 мг в сутки и может быть увеличена максимум до 0,4 мг в сутки у пациентов с умеренной почечной недостаточностью (СКФ > 30 мл/мин, но < 60 мл/мин) по клиническим показаниям и хорошей переносимости.

Если моксонидин используется в комбинации с β-блокатором и необходимо прекратить лечение обоими препаратами, то сначала следует отменить β-блокатор, а несколько дней спустя – отменить моксонидин.

В настоящий момент нет подтверждений того, что прекращение приема моксонидина приводит к повышению артериального давления («эффект отмены»). Однако не рекомендуется резко прекращать лечение моксонидином. Прием моксонидина следует прекращать постепенно, в течение 2 недель.

Не следует назначать препарат пациентам с редкой наследственной непереносимостью галактозы, дефицитом лактазы или синдромом мальабсорбции глюкозы-галактозы.

В связи с отсутствием документально подтвержденного клинического опыта, моксонидин не рекомендуется при наличии депрессии.

Передозировка

Симптомы передозировки

Сообщалось о нескольких случаях передозировки без летального исхода при приеме моксонидина в дозе 19,6 мг. Симптомы и признаки включали в себя: головную боль, седативный эффект, сонливость, гипотензию, головокружение, астению, брадикардию, сухость во рту, рвоту, усталость и боль в верхней части живота. При тяжелой передозировке рекомендуется тщательный контроль за состоянием пациента, особенно при нарушении сознания и угнетении дыхания.

Кроме того, как было показано в нескольких исследованиях по изучению высоких доз у животных, могут также встречаться преходящая артериальная гипертензия, тахикардия и гипергликемия.

Лечение передозировки

Специфического антидота не существует. В случае гипотензии рекомендуется восстановление объема циркулирующей крови за счет введения жидкости и допамина. Брадикардия может быть купирована атропином. Антагонисты α-рецепторов могут уменьшить или устранить парадоксальные гипертензивные эффекты передозировки моксонидина.

Взаимодействие с другими лекарственными препаратами

Совместное применение не рекомендуется:

• с алкоголем: усиление седативного действия лекарственных средств на спиртовой основе. Рекомендуется воздержаться от управления транспортными средствами и работы с опасными механизмами из-за снижения концентрации внимания. Следует избегать употребления алкогольных напитков и лекарственных средств, содержащих спирт;
• с бета-блокаторами при сердечной недостаточности. Центральное снижение симпатического тонуса и сосудорасширяющее действие антигипертензивных средств центрального действия опасны для пациентов с сердечной недостаточностью, получающих бета-блокаторы и вазодилататоры.
• Необходимо соблюдать осторожность при совместном применении:
• с баклофеном: из-за увеличения риска гипотензии. Необходим мониторинг артериального давления и корректировка дозы, если это необходимо;
• с бета-блокаторами (кроме эсмолола): значительное увеличение артериального давления в случае резкого прекращения приема антигипертензивного лекарственного средства центрального действия. Следует избегать внезапной отмены моксонидина. Необходимо клиническое наблюдение.

 Комбинации, которые следует принимать во внимание:

• с амифостином: в связи с увеличением риска гипотензии, особенно ортостатической;
• с нестероидными противовоспалительными средствами (НПВС). На основании экстраполяции данных по индометацину, возможно уменьшение антигипертензивного эффекта путем ингибирования сосудорасширяющих простагландинов и задержки жидкости;
• с альфа-блокаторами, применяемыми в урологии или антигипертензивными альфа-блокаторами: из-за повышения гипотензивного эффекта и повышенного риска развития ортостатической гипотензии;
• с нейролептиками и трициклическими антидепрессантами из-за увеличения риска развития гипотензии, особенно ортостатической;
• с нитратами и их производными: в связи с увеличением риска развития гипотонии, в том числе ортостатической;
• одновременное применение моксонидина с лекарственными средствами, обладающими седативным действием, такими как производные морфина (анальгетики, противокашлевые и средства для заместительной терапии), нейролептики, барбитураты, бензодиазепины и снотворные средства, не относящиеся к производным бензодиазепина (например, мепробамат), седативные средства, антидепрессанты (амитриптилин анксиолитики, доксепин, миансерин, миртазапин, тримипрамин), антигистаминные средства (блокаторы Н1-рецепторов с седативным действием), центральные антигипертензивные средства, баклофен, талидомид, сопровождается угнетением центральной депрессии. В связи с возможным снижением внимания необходимо избегать управления транспортными средствами и работы с опасными механизмами.

Одновременное применение моксонидина с другими антигипертензивными препаратами приводит к взаимному усилению антигипертензивного действия.

Так как трициклические антидепрессанты могут снижать эффективность антигипертензивных препаратов с центральным механизмом действия, не рекомендуется использовать трициклические антидепрессанты вместе с моксонидином.

Моксонидин умеренно улучшал ослабленные когнитивные функции у пациентов, получающих лоразепам.

Моксонидин выводится путем канальцевой секреции. Поэтому не исключено его взаимодействие с другими агентами, которые выводятся путем канальцевой секреции.

Применение при беременности и в период грудного вскармливания

Беременность

Адекватных данных о применении моксонидина у беременных женщин нет. Исследования у животных показали эмбрио-токсикологические эффекты. Возможный риск для людей неизвестен. Назначать моксонидин беременным женщинам допускается исключительно в случаях крайней необходимости.

Лактация

Моксонидин выделяется в грудное молоко и поэтому не должен применяться во время кормления грудью. Если лечение моксонидином абсолютно необходимо, грудное вскармливание следует прекратить.

Влияние на способность управлять автотранспортом и механизмами

Исследования влияния препарата на способность управлять автомобилем и другими механизмами не проводились. Имеются сообщения о сонливости и головокружении в период лечения моксонидином. Это следует учитывать при выполнении вышеуказанных действий.

Срок годности

2 года (для дозировки 0,2 мг).

3 года (для дозировки 0,4 мг).

Не применять по истечении срока годности, указанного на упаковке.

Условия хранения

При температуре не выше 25°С (для дозировки 0,2 мг).

При температуре не выше 30°С (для дозировки 0,4 мг).

Хранить в недоступном для детей месте.

Условия отпуска

По рецепту. 

Упаковка

Таблетки, покрытые пленочной оболочкой, 0,2 мг; 0,4 мг: по 14 таблеток в ПВХ/ПВДХ/Ал блистер; по 1 блистеру вместе с инструкцией по медицинскому применению помещают в картонную пачку.

Владелец регистрационного удостоверения

Эбботт Лабораториз ГмбХ,

Фройндаллее 9А,

30173 Ганновер, Германия

Производитель

Майлан Лабораториз САС,

Юридический адрес:

42 ул. Руже де Лисль,

92150 Сюрен, Франция.

Фактический адрес:

Рут де Бельвилль, Лье ди Майар,

01400 Шатийон сюр Шаларон, Франция.

ДАРЫ КАРАЖАТТЫ МЕДИЦИНАДА КОЛДОНУУ БОЮНЧА НУСКАМА

Физиотенз^® / Physiotens^®

Соодадагы аталышы: Физиотенз^®

Эл аралык патенттелбеген аталышы: моксонидин.

Чыгаруу формасы: жука чел кабык менен капталган таблеткалар.

Курамы:

0,2 мг жука чел кабык менен капталган 1 таблетканын курамында төмөнкүлөр камтылган:

активдүү зат: моксонидин - 0,2 мг;

көмөкчү заттар: лактоза моногидраты – 95,80 мг, повидон-К25 – 0,70 мг, кросповидон – 3,00 мг, магний стеараты – 0,30 мг;

чел кабыгы: гипромеллоза 6 мПа•с – 1,30 мг, этилцеллюлозанын суулуу дисперсиясы 30% (кургак зат) – 1,20 мг, макрогол-6000 – 0,25 мг, тальк – 0,9975 мг, темир оксиди (Е 172) – 0,0025 мг, титан диоксиди (Е 171) – 1,25 мг.

0,4 мг жука чел кабык менен капталган 1 таблетканын курамында төмөнкүлөр камтылган:

активдүү зат: моксонидин - 0,4 мг;

көмөкчү заттар: лактоза моногидраты – 95,60 мг, повидон-К25 – 0,70 мг, кросповидон – 3,00 мг, магний стеараты – 0,30 мг;

чел кабыгы: гипромеллоза 6 мПа•с – 1,30 мг, этилцеллюлозанын суулуу дисперсиясы 30% (кургак зат) – 1,20 мг, макрогол-6000 – 0,25 мг, тальк – 0,875 мг, темир оксиди кызыл (Е 172) – 0,125 мг, титан диоксиди (Е 171) – 1,25 мг.

Сүрөттөмөсү:

Жука чел кабык менен капталган тегерек дөмпөйгөн таблеткалар.

0,2 мг дозадагы таблеткалар – ачык-кызгылт түстө бир тарабында «0,2» белгиси бар.

0,4 мг дозадагы таблеткалар – күрөӊ-кызгылт түстө бир тарабында «0,4» белгиси бар.

АТХ коду: С02А С05

Фармадарылык тобу

Антигипертензивдик каражаттар. Имидазолин рецепторлорунун агонисттери.

Фармакологиялык касиеттер

Фармакодинамикасы

Моксонидин күчтүү антигипертензивдик каражат болуп саналат, бул нерсе жаныбарлардын ар кандай моделдеринде көрсөтүлгөн. Учурда бар болгон эксперименталдык маалыматтар күбөлөндүргөндөй, моксонидиндин антигипертензивдик таасир берген жери борбордук нерв системасы (БНС) эсептелет. Моксонидин І₁-имидазолин рецепторлорунун селективдүү агонисти болуп саналат. Бул имидазолин-сезгич рецепторлор перифериялык симпатикалык нерв системасын жөнгө салуу борбору деп эсептелген аймак - сүйрү мээнин ростралдык вентролатералдык бөлүгүндө концентрацияланышкан. І₁-имидазолин рецепторлоруна мындай таасир берүүнүн жыйынтыгы  симпатикалык нервдердин активдүүлүгүнүн төмөндөөсү (жүрөк, висцералдык жана реналдык симпатикалык нервдер үчүн көрсөтүлгөн) жана артериялык басымдын төмөндөөсү менен белгиленет.

Моксонидин I₁-имидазолин рецепторлоруна салыштырмалуу борбордук таасир берүүчү башка антигипертензивдик каражаттардан борбордук α2-адренорецепторлорго алсыз тектештиги менен айырмаланат; α2-адренорецепторлор молекулярдык мишень болуп саналат, ал аркылуу седативдик натыйжалуу таасир жана ооздун кургоосу сыяктуу борбордук таасир берүүчү антигипертензивдик агенттердин эӊ таркалган кыйыр натыйжалуу таасирлери ишке ашат. Бул кыйыр натыйжалуу таасирлердин пайда болуу мүмкүнчүлүгүнүн аз болуусу моксонидиндин α2-адренорецепторлоруна азыраак тектештиги менен түшүндүрүлөт.

Адамдын организминде моксонидин кан тамырлардын системалык каршылыгынын төмөндөөсүнө, натыйжада артериялык басымдын төмөндөөсүнө алып келет. Моксонидиндин антигипертензивдик натыйжалуу таасири кош сокур, плацебо-башкарылган рандомизирленген изилдөөлөрдө көрсөтүлгөн. Басылып чыккан маалыматтар көрсөткөндөй, артериялык гипертензиясы жана сол карынчанын гипертрофиясы (СКГ) бар бейтаптарда артериялык басымдын мындай төмөндөөсү үчүн ангиотензин II антагонистин (AIIA) моксонидин менен кошо колдонуу, тиазиддик диуретиктин жана кальций каналдарынын бөгөттөгүчүнүн бош айкалышын колдонууга салыштырмалуу СКГ көбүрөөк регрессине алып келген.

Эки айга созулган дарылык изилдөөдө орточо артериялык гипертензиясы, семирүүсү жана инсулинге туруктуулугу бар бейтаптарда моксонидин плацебого салыштырмалуу инсулинге сезгичтиктин индексин 21% га жакшырткан.

Фармакокинетикасы

Сиӊирүү

Пероралдык кабыл алуудан кийин моксонидин тез (t_max болжол менен 1 саат) жана дээрлик толугу менен (дозанын болжол менен 90%) ашказан-ичеги жолдорунун жогорку бөлүгүнөн абсорбцияланат. Пресистемалык метаболизми жок жана  биожеткиликтүүлүгү 88% түзөт. Тамактануу моксонидиндин фармакокинетикасына таасир бербейт.

Бөлүштүрүү

Кандын плазмасында эӊ жогорку деӊгээлге дарыны кабыл алуудан кийин 30-180 минутанын ичинде жетет.

Плазманын белоктору менен байланышуусу 7% түзөт (бөлүштүрүү көлөмү 1,8 ± 0,4 л/кг барабар).

Метаболизм

Имидазол шакекчесинин ачылуусунун натыйжасында 10-20% моксонидин негизинен 4,5-дегидромоксонидинге жана гуанидиндин туундуларына чейин зат алмашат. 4,5-дегидромоксонидиндин гипотензивдик натыйжалуу таасири моксонидиндикинен 1/10 гана түзөт, гуанидиндин туундулары үчүн болсо – 1/100 азыраак болот.

Бөлүп чыгаруу

Моксонидин жана анын метаболиттери дээрлик толугу менен бөйрөктөр тарабынан бөлүнүп чыгышат. Дозанын 90% дан ашыгы кабыл алуудан кийин бөйрөктөр аркылуу алгачкы 24 саатта жана болжол менен 1% гана заӊ менен бөлүнүп чыгат. Моксонидиндин бөйрөктөр аркылуу өзгөрбөгөн түрдө бөлүнүп чыккан бөлүгү болжол менен 50-75% түзөт. Плазмадан жарым-жартылай бөлүп чыгаруунун орточо убактысы 2,2 – 2,3 саатты түзөт, ал эми бөйрөктөр тарабынан бөлүп чыгаруу убактысы 2,6 – 2,8 саатты түзөт.

Гипертензиясы бар бейтаптарда фармакокинетика

Дени сак ыктыярдууларга салыштырмалуу артериялык гипертензиясы бар бейтаптарда моксонидиндин фармакокинетикасынын өзгөрүүлөрү белгиленбейт.

Улгайган курактагы бейтаптарда фармакокинетика

Дени сак улгайган курактагы бейтаптар менен бойго жеткен жашыраак курактагы адамдарда моксонидиндин фармакокинетикалык касиеттеринин арасындагы чоӊ эмес айырмачылыктар клиникалык маанилүү болуп саналбайт. Моксонидин организмде топтолбогондуктан улам, бөйрөк функциясы жакшы иштеген шартта дозаны оӊдоп-түзөө талап кылынбайт.

Балдарда фармакокинетика

Фармакокинетикалык изилдөөлөр балдарга жүргүзүлгөн эмес.

Бөйрөк алсыздыгында фармакокинетика

Моксонидиндин бөлүнүп чыгуусу олуттуу даражада креатининдин клиренсине байланыштуу болот.

Бөйрөк функциясынын орточо бузулуулары бар бейтаптарда (түйдөктүү чыпкалоонун ылдамдыгы (ТЧЫ) 30-60 мл/мин) AUC  85% га жогорулайт, ал эми клиренс 52 % га төмөндөйт. Мындай бейтаптар үчүн айрыкча дарылоонун башында моксонидиндин гипотензивдик натыйжалуу таасирин кылдаттык менен текшерип туруу керек. Андан сырткары, жеке доза 0,2 мг дан, ал эми суткалык доза – 0,4 мг дан ашык эмес болушу керек.

Оор бөйрөк алсыздыгы бар бейтаптарда (ТЧЫ <30 мл/мин) плазмадагы туруктуу концентрациялар жана акыркы жарым-жартылай бөлүп чыгаруу убактысы болжол менен 3 эсе жогору. Бул бейтаптарда көп жолу кабыл алуудан кийин дарынын эч кандай топтолуусу байкалган эмес.

Бөйрөк функциясы жакшы иштеген гипертензивдик бейтаптарга салыштырмалуу, гемодиализде болгон жана акыркы баскычтагы бөйрөк алсыздыгы бар бейтаптарда (ТЧЫ <10 мл/мин) «концентрация -убакыт» (AUC) ийри сызык аянтынын өлчөмү жана акыркы жарым-жартылай бөлүп чыгаруу убактысы аларга ылайык 6 жана 4 эсе жогору.

Ошондуктан бөйрөк функциясы жабыркаган бейтаптарга моксонидиндин дозасын жеке муктаждыктарга ылайык титрлөө керек.

Моксонидин олуттуу эмес өлчөмдө гемодиализде бөлүнүп чыгат.

Клиникага чейинки изилдөөлөрдүн коопсуздук боюнча маалыматтары:

Клиникага чейинки маалыматтарда  фармакологиялык коопсуздуктун, өнөкөт токсиндүүлүктүн, генотоксиндүүлүктүн, канцерогендик потенциалдын жана репродуктивдик токсиндүүлүктүн стандарттык изилдөөлөрүнүн жыйынтыктары боюнча адам үчүн кандайдыр бир өзгөчө коркунуч жөнүндө билдирүүлөрдү камтыбайт.

Жаныбарларга жүргүзүлгөн изилдөөлөрдө эненин  организми үчүн  токсиндүү дозаларды колдонууда эмбрионалдык өрчүүгө токсиндүү таасир көрсөтүлгөн. Репродуктивдик токсиндүүлүккө жүргүзүлгөн изилдөөлөрдө  фертилдүүлүккө жана тератогендик  потенциалга таасир берүүсү аныкталган эмес. Эмбриотоксиндүү натыйжалуу таасирлер келемиштерде күнүнө ≥ 9 мг/кг дозаларда, ал эми коёндордо  – күнүнө 0,7 мг/кг дан жогорку дозаларда байкалган. Пери- жана постнаталдык (түйүлдүктүн төрөлгөнгө чейинки жана төрөлгөндөн кийинки мезгилдериндеги) изилдөөдө  келемиштердин укум-тукумунун өрчүүсүнө жана жашоо жөндөмдүүлүгүнө  таасир берүүсү күнүнө ≥ 3 мг/кг дозаларда белгиленген.

Медициналык колдонууга көрсөтмөлөр

Артериялык гипертензия.

Колдонуу жолу жана дозасы

Тамактанууга көз карандысыз, жетиштүү өлчөмдөгү суюктук менен ичип кабыл алынат.

Чоӊдор (ошондой эле бөйрөк  функциясы жакшы иштеген улгайган курактагы адамдар):

Моксонидиндин сунушталган баштапкы дозасы эртеӊ менен суткасына 0,2 мг түзөт. Төрт жума дарылоодон кийин  керек болгон учурда доза 0,4 мг га чейин жогорулатылат жана канааттандыраарлык натыйжалуу таасирге жеткенге чейин бир (эртеӊ менен) же эки (эртеӊ менен жана кечинде) жолу кабыл алынат. Эгер төрт жума өткөндөн кийин  дарылык натыйжалуу таасирге дагы деле жетпесе, дозаны  максималдык түрдө 0,6 мг чейин жогорулатууга болот, эртеӊ мененки жана кечки кабыл алууга бөлүнөт (0,4 мг эртеӊ менен жана 0,2 мг кечинде же  0,2 мг эртеӊ менен жана 0,4 мг кечинде). Эӊ жогорку бир жолку доза  0,4 мг түзөт. Эӊ жогорку суткалык доза – 0,6 мг (эки жолу кабыл алууга бөлүнөт, эртеӊ менен жана кечинде). Сунушталган дозаларды ченеминен ашырууга болбойт.

Моксонидинди кабыл алууну дароо токтотуу сунушталбайт. Моксонидинди кабыл алууну акырындык менен  2 жуманын ичинде токтотуу керек.

Бөйрөк алсыздыгы бар бейтаптар:

Бөйрөк  функциясынын орточо бузулуулары  (ТЧЫ 30 мл/мин жогору, бирок 60 мл/мин төмөн) же оор бөйрөк алсыздыгы  (ТЧЫ 15 мл/мин жогору, бирок 30 мл/мин төмөн) бар бейтаптар үчүн баштапкы доза  суткасына 0,2 мг түзөт. Зарыл болгон учурда жана жакшы көтөрүмдүү болгондо дозаны  орточо бөйрөк алсыздыгы бар бейтаптарда суткасына  0,4 мг га чейин жогорулатууга болот («Алдын алуу этияттык чаралары» бөлүмүн караӊыз).

Гемодиализдеги бейтаптарда баштапкы доза күнүнө 0,2 мг түзөт. Зарыл болгон учурда жана жакшы көтөрүмдүү болгондо доза күнүнө  0,4 мг га чейин жогорулатылышы мүмкүн.

Боор алсыздыгы бар бейтаптар:

Боор  функциясынын бузулуулары бар бейтаптарда изилдөөлөр жок. Моксонидин боордо дээрлик зат алмашпагандыктан улам, боор функциясынын бузулуусунда фармакокинетикага олуттуу таасир берүүсү күтүлбөйт. Ошондуктан жеӊил жана орточо боор алсыздыгы бар бейтаптардын дозасы чоӊ бейтаптар үчүн сунушталган дозага туура келет.

Балдар:

Моксонидинди балдарга жана 18 жашка чейинки өспүрүмдөргө колдонуу сунушталбайт, анткени колдонуунун коопсуздугу жана натыйжалуулугу жөнүндө маалыматтар жок.

Кыйыр таасири

Моксонидинди кабыл алып жаткан бейтаптарда эӊ жыш кездешүүчү кыйыр натыйжалуу таасирлер: ооздун кургоосу, баш айлануу, астения жана уйкусуроо. Бул симптомдордун айкындыгы көбүнчө дарылоонун алгачкы бир канча жумасынан кийин төмөндөйт.

Моксонидинди кабыл алган  n=886 бейтаптардын катышуусу менен жүргүзүлгөн плацебо-башкарылган клиникалык изилдөөлөрдүн жүрүшүндө байкалган жагымсыз реакциялар системалык-органдык класстарга жана жыштыгына жараша төмөнкүдөй бөлүштүрүлгөн: абдан жыш (≥1/10), жыш (≥1/100, <1/10), жыш эмес (≥1/1000, <1/100), сейрек (≥1/10000, <1/1000), абдан сейрек (<1/10000), жыштыгы белгисиз (учурда бар маалыматтар боюнча аныктоого мүмкүн эмес).

* Плацебону кабыл алган топко салыштырмалуу жыштыктын жогорулоосу белгиленген эмес.

Жагымсыз реакциялар тууралуу маалымат

Дары каражаттын «пайда-коркунуч» ара катышына үзгүлтүксүз көзөмөл жүргүзүүнү камсыз кылуу максатында дары каражатты каттоодон кийин күмөндүү жагымсыз реакциялар жөнүндө кабар берүү маанилүү болуп саналат.

Жагымсыз реакциялар, анын ичинде медицинада колдонуу боюнча нускамада көрсөтүлбөгөн кыйыр реакциялар пайда болгон учурда бейтаптар дарыгерге кайрылуулары керек.

Медициналык кызматкерлерге дары каражаттын бардык күмөндүү жагымсыз реакциялары тууралуу улуттук маалымат берүү системасы аркылуу маалымат берип туруу сунушталат.

Каршы көрсөтмөлөр

Моксонидин төмөнкү бейтаптарга каршы көрсөтүлгөн:

• активдүү затка же көмөкчү заттардын бирине жогорку сезгичтиги бар;
• синус түйүнүнүн алсыздык синдрому бар;
• брадикардиясы бар (тынч турган абалда тамырдын кагышы < 50 сокку/мин);
• 2- же 3-даражадагы атриовентрикулярдык бөгөт;
• жүрөк жетишсиздиги бар.

Алдын алуу этияттык чаралары

Моксонидин менен дарылоодо ар кандай даражадагы атриовентрикулярдык  бөгөттүн учурлары тууралуу маркетингден кийинки маалыматтардын негизинде  моксонидинди кабыл алуу менен атриовентрикулярдык өткөрүмдүүлүктүн басаӊдоосунун арасындагы себептик өз ара байланышты толугу менен жокко чыгарууга болбойт.

Ошондуктан  атриовентрикулярдык бөгөттүн өрчүүсүнө жакындыгы бар болушу мүмкүн болгон бейтаптарды дарылоодо этият болуу керек. Брадикардиядан оолак болуу үчүн 1-даражадагы атриовентрикулярдык бөгөтү бар бейтаптарга моксонидинди колдонууда өзгөчө этияттыкты сактоо керек. Моксонидин  андан жогорку даражадагы атриовентрикулярдык бөгөтү бар бейтаптарга каршы көрсөтүлгөн («Каршы көрсөтмөлөр» бөлүмүн караӊыз).

Моксонидинди оор  ишемиялык жүрөк оорусу же туруктуу эмес стенокардиясы бар бейтаптарга колдонууда өзгөчө этияттыкты сактоо керек, анткени бул категориядагы бейтаптар үчүн колдонуунун тажрыйбасы чектелген.

Моксонидин негизинен бөйрөктөр аркылуу бөлүнүп чыккандыктан улам, аны бөйрөк алсыздыгы бар бейтаптарга этияттык менен дайындоо керек. Дарыны мындай бейтаптарга колдонууда, өзгөчө дарылоонун башында дозаны кылдаттык менен титрлөө сунушталат. Клиникалык көрсөтмөлөр боюнча жана жакшы көтөрүмдүүлүктө орточо бөйрөк алсыздыгы бар бейтаптарга (ТЧЫ > 30 мл/мин, бирок < 60 мл/мин) баштапкы доза суткасына  0,2 мг түзүшү керек жана суткасына максимум 0,4 мг га чейин жогорулатылышы мүмкүн.

Эгер моксонидин  β-бөгөттөгүч менен айкалышта колдонулуп жатса жана эки дары менен дарылоону токтотуу керек болсо, алгач β-бөгөттөгүчтү, бир канча күн өткөндөн кийин  – моксонидинди токтотуу керек.

Азыркы учурда моксонидинди кабыл алууну токтотуу  артериялык басымдын жогорулоосуна алып келе тургандыгын  («токтотуунун натыйжасы») тастыктаган маалыматтар жок. Бирок  моксонидин менен дарылоону тез токтотуу сунушталбайт. Моксонидинди кабыл алууну акырындык менен  2 жуманын ичинде токтотуу керек.

Дарыны галактозаны сейрек тукум-куучулук көтөрө албастыгы, лактазанын жетишсиздиги же  глюкоза-галактоза мальабсорбция синдрому бар бейтаптарга дайындоого болбойт.

Иш кагаз жүзүндө тастыкталган клиникалык тажрыйба жок болгондугуна байланыштуу моксонидинди  депрессия учурунда колдонуу сунушталбайт.

Ашыкча доза

Ашыкча дозанын симптомдору

Моксонидинди 19,6 мг дозада кабыл алууда ашыкча дозалануунун бир канча учурлары тууралуу маалымдалган, алар өлүмгө алып келген эмес. Симптомдоруна жана белгилерине төмөнкүлөр камтылган: баш оору, седативдик натыйжалуу таасир, уйкусуроо, гипотензия, баш айлануу, астения, брадикардия, ооздун кургоосу, кусуу, чаалыгуу жана ичтин жогорку жагындагы оору. Оор ашыкча дозаланууда, өзгөчө аӊ-сезими бузулганда жана дем алуусу кысылган учурда бейтаптын абалына кылдаттык менен көзөмөл жүргүзүү сунушталат.

Андан сырткары, жаныбарларда жогорку дозага карата жүргүзүлгөн бир канча изилдөөлөрдө  артериялык гипертензия, тахикардия жана гипергликемия кездеше тургандыгы көрсөтүлгөн.

Ашыкча дозаланууну дарылоо

Атайын антидоту жок. Гипотензия учурунда  суюктукту жана допаминди куюнун эсебинен айланып жаткан кандын көлөмүн калыбына келтирүү сунушталат. Брадикардияны атропин менен басууга болот. А-рецепторлордун антагонисттери  моксонидиндин ашыкча дозасынын  парадоксалдык гипертензивдик натыйжалуу таасирлерин азайта же четтете алат.

Башка дары каражаттары менен өз ара таасири

Коштоп колдонуу сунушталбайт:

• алкогол менен: спирттен турган дары каражаттардын седативдик таасири күчөйт. Көӊүл бөлүү концентрациясы төмөндөгөндүктөн улам, унаа каражаттарды башкаруудан жана кооптуу механизмдер менен иштөөдөн кармануу сунушталат. Алкоголдук ичимдиктерди жана спиртти камтыган дары каражаттарды кабыл алуудан оолак болуу керек;
• жүрөк жетишсиздигинде бета-бөгөттөгүчтөрү менен. Симпатикалык чыйралуунун борбордук төмөндөөсү жана  борбордук таасир берүүчү антигипертензивдик каражаттардын тамыр кеӊейтүүчү таасири  бета-бөгөттөгүчтөрдү жана  вазодилататорлорду кабыл алып жаткан жүрөк жетишсиздиги бар бейтаптар үчүн кооптуу.
• баклофен менен: бул нерсеге гипотензия коркунучунун жогорулоо мүмкүнчүлүгү себеп болот. Эгер зарыл болсо артериялык басымга мониторинг жүргүзүү жана дозаны оӊдоп-түзөө керек;
• бета-бөгөттөгүчтөр менен (эсмололдон сырткары): борбордук таасир берүүчү антигипертензивдик дары каражатты кабыл алууну тез арада  токтоткон учурда артериялык басымдын олуттуу жогорулоосу. Моксонидинди күтүүсүздөн тез арада токтотуудан оолак болуу керек. Клиникалык көзөмөл талап кылынат.

Төмөнкүлөр менен коштоп колдонууда этияттыкты сактоо керек:

 Эске алынуусу керек болгон айкалыштар:

• гипотензиянын, өзгөчө ортостатикалык гипотензиянын жогорулоосуна байланыштуу амифостин менен;
• индометацин боюнча маалыматтарды экстраполяциянын негизинде суюктуктун кармалуусу жана тамыр кеӊейтүүчү  простагландиндерди ингибирлөө аркылуу антигипертензивдик натыйжалуу таасир төмөндөшү мүмкүн болгондуктан, стероиддик эмес сезгенүүгө каршы каражаттар (ССКК) менен;
• гипотензивдик натыйжалуу таасирдин жогорулоосунан жана  ортостатикалык гипотензиянын жогорку өрчүү коркунучунан улам, урологияда колдонулуучу альфа-бөгөттөгүчтөр же антигипертензивдик альфа-бөгөттөгүчтөр менен;
• гипотензиянын, анын ичинде ортостатикалык гипотензиянын өрчүү коркунучунун жогорулоосунан улам, нейролептиктер жана үч циклдүү  антидепрессанттар менен;
• гипотониянын, анын ичинде ортостатикалык гипотониянын өрчүү коркунучунун жогорулоосунан улам, нитраттар жана алардын туундулары менен;
• моксонидинди  морфиндин туундулары сыяктуу седативдик таасирге ээ болгон дары каражаттары (анальгетиктер, жөтөлгө каршы жана ордун алмаштыруучу дарылоо үчүн каражаттар), нейролептиктер, барбитураттар, бензодиазепиндер жана  бензодиазепиндин туундуларына тиешелүү эмес уктатуучу каражаттар (мисалы, мепробамат), седативдик каражаттар, антидепрессанттар (амитриптилин, анксиолитиктер, доксепин, миансерин, миртазапин, тримипрамин), антигистаминдик каражаттар (седативдик таасирге ээ болгон Н1-рецепторлордун бөгөттөгүчтөрү), борбордук антигипертензивдик каражаттар, баклофен, талидомид менен коштоп колдонуу борбордук  депрессияны басынтуу менен коштолот. Көӊүл бөлүүнүн төмөндөө мүмкүнчүлүгүнөн улам,  унаа каражаттарды башкаруудан жана кооптуу механизмдер менен иштөөдөн оолак болуу керек.

Моксонидинди башка антигипертензивдик каражаттар менен коштоп колдонуу  антигипертензивдик таасирдин өз ара күчөшүнө алып келет.

Үч циклдүү антидепрессанттар  борбордук таасир берүү механизмине ээ болгон антигипертензивдик каражаттардын натыйжалуулугун төмөндөтүшү мүмкүн, ошондуктан  үч циклдүү антидепрессанттарды  моксонидин менен кошо колдонуу сунушталбайт.

Моксонидин лоразепамды кабыл алган бейтаптарда алсыз  когнитивдик функцияларды орточо жакшырткан.

Моксонидин каналчалуу секреция жолу менен бөлүнүп чыгат. Ошондуктан  каналчалуу секреция жолу аркылуу бөлүнүп чыккан башка агенттер менен өз ара аракеттешүүсү жокко чыгарылбайт.

Кош бойлуулук жана бала эмизүү мезгилинде колдонуу

Кош бойлуулук

Моксонидинди кош бойлууларга колдонуу боюнча толук маалыматтар жок. Жаныбарларга жүргүзүлгөн изилдөөлөр  эмбрио-токсикологиялык натыйжалуу таасирлерди көрсөтүшкөн. Адамдар үчүн мүмкүн боло турган коркунучу белгисиз. Моксонидинди кош бойлуу айымдарга абдан зарыл болгон өзгөчө учурларда гана дайындоого болот.

Бала эмизүү

Моксонидин эне сүтүнө бөлүнүп чыгат, ошондуктан бала эмизүү мезгилинде колдонулбашы керек. Эгер моксонидин менен дарылоо абдан зарыл болсо, эмизүүнү токтотуу керек.

Авто унааны жана механизмдерди башкаруу жөндөмдүүлүгүнө таасир берүүсү

Дарынын авто унааны жана башка механизмдерди башкаруу жөндөмдүүлүгүнө таасир берүүсүнө изилдөөлөр жүргүзүлгөн эмес. Моксонидин менен дарылоо мезгилинде уйкусуроо жана баш айлануу жөнүндө маалыматтар бар. Жогоруда көрсөтүлгөн иштерди аткарууда бул нерсени эске алуу керек.

Жарактуулук мөөнөтү

2 жыл (0,2 мг дозасы үчүн).

3 жыл (0,4 мг дозасы үчүн).

Таӊгакта көрсөтүлгөн жарактуулук мөөнөтү аяктагандан кийин колдонууга болбойт.

Сактоо шарты

25°С дан жогору эмес аба табында сактоо керек (0,2 мг дозасы үчүн).

30°С дан жогору эмес аба табында сактоо керек (0,4 мг дозасы үчүн).

Балдар жетпеген жерде сактоо керек.

Чыгаруу шарты

Рецепт боюнча.

Таӊгагы

Жука чел кабык менен капталган таблеткалар, 0,2 мг; 0,4 мг: 14 таблеткадан ПВХ/ПВДХ/Ал блистерде; 1 ден блистер медицинада колдонуу боюнча нускамасы менен кошо  картон кутуга салынат.

Каттоо күбөлүгүнүн ээси

Эбботт Лабораториз ГмбХ,

Фройндаллее 9А,

30173 Ганновер, Германия

Өндүрүүчү

Майлан Лабораториз САС,

Юридикалык дареги:

Руже де Лисль көч., 42

92150 Сюрен, Франция.

Иш жүргүзгөн жеринин дареги:

Рут де Бельвилль, Лье ди Майар, 01400 Шатийон сюр Шаларон, Франция